اما پارادوکس ماجرا این بود که این ممنوعیت سفر صرفاً برای حمل و نقل جاده‌ای در نظر گرفته شده بود و البته تا حدود زیادی نیز اثر خود را گذاشت. آن چنان که روز گذشته رئیس پلیس‌راه خراسان‌رضوی اعلام کرد تردد به سمت مشهد با حجم بسیار اندکی روبه‌رو بود و بسیاری از رانندگان در مسیر نیز پس از تذکر از مسیر باز می‌گشتند.
اما در این میان پروازها و قطارها به سمت مشهد در حال حرکت بودند و اینک نیز همچنان این مسیرها باز است و زائران می‌توانند از این طریق به مشهد مشرف شوند. سئوالی که شکل می‌گیرد این است که چرا این مسئله چنین بدیهی به ذهن سیاست‌گذاران نرسیده که سفرهای ریلی و هوایی به سمت مشهد را نیز محدود کنند و مانع این امر شوند؟
از سوی دیگر کمبود امکانات درمانی و تجهیزات بهداشتی در استانهایی مانند سیستان و بلوچستان، از علل روی آوردن بیماران کرونایی این استان به مشهد، برای برخورداری از خدمات درمانی این بخش شده است که خود، خطر گسترش بیماری را در پی دارد. بیش از ۳۳۰ هزار نفر از اتباع خارجی، که بیشتر آنها افغانستانی هستند زیر پوشش خدمات سلامت دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار دارند و خطر انتقال سویه جدید از این جانب نیز وجود دارد.
