زینب مهدوی / عکاس خبری و فعال رسانه ای
به نقل از استاد مقیمی( استاد دانشگاه شریف) "بی مصرفم و بدرد نخور"
سیاه چاله‌ای عمیق در دل تاریخ ایران ؛
در عصر ارتباطات و پیشرفت علم و تکنولوژی، با وجود این همه هنرمند و انسان فرهیخته پس ۴ دهه از تاریخ این کشور کجاست؟
تمام این سال‌ها در مناسبت‌های مختلف با دوربینم کنار مردم حضور داشتم و ثبت کردم، چه در روزهای سختی و غم بار, چه در شادی و شور مردم بوده‌ام. البته که هر عکاس خبری باید نسبت به شرایط جامعه آگاه باشد؛ ما نیز همیشه به دلایل گوناگون اضطراب و خفقان را در جامعه حس کردیم؛ اما نه به شدت این روزها ....!
در این روزهای سخت که باید مثل همیشه در کنار مردم باشیم و برای آنها و آیندگان ثبت کنیم به ناچار ملزم به رعایت قوانین نانوشته‌ای شدیم که از سوی دولت و مسئولین برایمان دیکته شد.
باید به دلایل امنیتی و سیاسی که وضع شده شعار "صدای مردم بودن را در گلو خفه کنیم" و چشممان را ببندیم به روی واقعیت‌های جامعه و رویدادهای تلخی که رخ میدهد!!!
این امر تنها از سوی دستگاه‌های دولتی نیست گاها مردم نیز موافق حضور عکاسان در کنار خود نیستند؛ البته که این مخالفت‌ها به دلیل پیامدها و تبعات همان قوانین نانوشته رخ میدهد. در چنین شرایطی به جرات باید بگویم من به عنوان یک عکاس مستند,خبری که با عکس گرفتن زنده‌م این روزها بعد از ۱۳ سال فعالیت در این حرفه مرده متحرکی بیش نیستم.
این برهه از تاریخ را ما ننوشتیم وای بر ما
تجمع اعتراض آمیز مردم تبریز و حضور پلیس ضد شورش در وقایع آبان 1398
آینده‌گان به ما چه خواهند گفت....!
در یک ماه اخیر شاهد حضور چند تن از دوستان عکاس در سطح شهر بودیم که متاسفانه هم اکنون در بازداشت بسر می‌برند و علی‌رغم پیگیری‌های انجمن صنفی مطبوعات ایران از مسئولان قضایی هنوز خبری از آزادیشان به گوش نمی‌رسد. این در حالی‌ست که همکاران عکاس به صرف انجام وظیفه حرفه‌ای خود دوربین به دست شده و در کوچه و خیابان حضور پیدا کردند.
در آخر نکته قابل توجه این است, باید بپذیریم که زمانه تغییر کرده و هیچ چیز مانند گذشته نیست از جمله عکاسی خبری که با منع کردن عکاسان خبری حرفه‌ای هیچ تصویر و خبری ثبت و منتشر نشود.
و نقطه عطف داستان دقیقا همین جاست, رفتار و برخوردهای غیرحرفه‌ای رسانه یا همان روابط عمومی‌های وابسته به دولت و ارگان‌های مربوطه برای ممانعت از تهیه و تولید عکس و خبر این روزها (این وقایع مهم تاریخی کشور) و ازدیاد غیر حرفه‌ای شهروند خبرنگاران باعث انتشار اخبار کذب و شایعات می‌شود و در نتیجه مسئله‌ای که شاهد آن هستیم؛ دیگر مردم به رسانه‌های کشور اعتماد نمی‌کنند.
شایعات زمانی شکل می‌گیرند که حقیقت کتمان شود.
چه بسا بشخصه هرگز حمایت و پشتیبانی رسانه را بعنوان یک عکاس مستند و خبری حس نکردم و اعتراف میکنم که رسانه در کشور ما بی‌نهایت بی رحم است. (اما شاهد این امر هم بودم که دوستانم مورد حمایت رسانه بودن و بسته به میزان رابطه و ضابطه رسانه با مسئولین و ارگان های مربوطه این حمایت ها بیشتر هم بوده است.)
تجمع اعتراض آمیز مردم تبریز و حضور پلیس ضد شورش در وقایع آبان 1398