پرونده «برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران» به شانزدهمین جلسه کمیته بینُ‌الدُوَل محافظت از میراث فرهنگی ناملموس ارسال شده است. هم‌زمان با ایران، ترکیه نیز پرونده‌ای تحت عنوان «حُسن خط، هنر باستانی خوشنویسی اسلامی» و ۱۶ کشور عربی، پرونده‌ای مشترک با عنوانِ «خوشنویسی عربی، دانش، مهارت و شیوه‌ها» به این جلسه ارائه کرده‌اند و منتظر پاسخ هستند.
اسرافیل شیرچی، هنرمند خوشنویس در پاسخ به این‌که هم‌زمانی ارسال پرونده‌های ذکرشده به یونسکو در مورد خط و خوشنویسی از سوی ایران، ترکیه و ۱۶ کشور عربی را چگونه ارزیابی می‌کند افزود: «ایران منشاء این هنر بوده و هست. اصولا عثمانی‌ها و عرب‌ها، در بحث خط حضوری شاید هزارساله داشته‌اند و اگر بخواهیم بررسی تاریخی کنیم احتمالا به نتیجه نمی‌رسیم چرا که عرب‌ها مدعی‌اند اما نه از حیث فرهنگ و هنر که از حیث الفبایی که وجود دارد اما احساس من این است که ترکیه‌ای‌ها مدعیان پرتنشی‌اند.»
او ادامه می‌دهد: «ترک‌ها شاید حدود ۲۰، ۳۰ سال است که آثارشان را شیک و پیک و کراواتی عرضه میکنند و طبیعی است که وقتی دیپلماسی قوی باشد، هنر جایگاه خود را پیدا می‌کند. آن‌ها دیپلماسی موفقی داشته‌اند و به جایش مدیران ما، غفلت کرده‌اند؛ غفلت‌هایی که باید جبران شود که اگر شد، می‌تواند به هنر و هنرمندان کمک کند اما مدیران ما معمولا در قبال این کم کاری‌ها، سکوت میکنند. مدیرانی که سکوت‌شان موجب بی‌پشتوانگی آرتیست‌ها می‌شود به گونه‌ای که هنرمند می‌بیند که در اِکسپوها و رویدادهای بین‌المللی جایی ندارد. یعنی هنری فاخر و درجه یک، با قدمت هزاران سال، مانند کالیگرافی و خط که در نقوش نیشابور می‌توان دید و در کتاب‌آرایی‌های مکتب اصفهان، شیراز و هرات به وضوح قابل مشاهده است، وجود دارد اما دیپلماسی عرضه‌اش وجود ندارد.»
منبع خبر : خبر آنلاین