تمنای دوگانه شالیکاران

امسال روزهای نیمه‌آفتابی و نیمه‌بارانی فروردین تنها دغدغه کشاورزان شالیکار مازندران در فصل نشاء نیست. سایه سیاه کرونا حالا بر روی مهم‌ترین بخش کشاورزی استان چنان گسترده شده که همه اضلاع دخیل در این کشت‌وکار را تحت تاثیر قرار داده است. شالیزاری و تولید برنج یکی از منابع اقتصادی مهم مردم مازندران محسوب می شود. هر ساله مردم استان در اواخر فروردین ماه به دل شالیزارهای پر از آب و گل می زنند تا با کاشتن ساقه های سبز شالی ، طلای سفیدشان را در فصل تابستان برداشت کنند.

علاوه بر کشاورز صاحب زمین ، مثلث شالیکاری به فعالیت کارگران فصلی و چندین ضلع کوچک و بزرگ دیگر وابسته است ؛ اضلاعی که آثار وضعیت قرارگرفتن هر یک از آنها نه تنها بر کشاورز و تولید کننده بلکه حتی تا سر سفره مصرف کننده هم کشیده می شود. حالا بیماری کرونا همه اضلاع شالیکاری مازندران را زیر سایه اش برده است تا تدابیری را که در این وضعیت از سوی تمامی طرف ها اتخاذ می شود به چالش بکشد.شاید یک مثال ساده راهگشا باشد. با وجود این که قرار است نیمی از ۲۲۰ هزار هکتار زمین شالیزاری مازندران به صورت مکانیزه و بدون دخالت انسانی زیر کشت بروند ، اما هنوز بیش از ۱۰۰ هزار هکتار باید به صورت دستی و با استفاده از کارگان فصلی نشاء شود ، کارگرانی که به دلیل شیوع ویروس کرونا و ترس از ابتلا به این ویروس حالا دچار تمنای دوگانه شده اند ، تمنایی که برخی از آنها با عنوان " دو راهی میان جان و نان " یاد می کنند.

شالیکاران مزارع برنج مازندران

اخلاق مدار باشیم، استفاد از اخبار و تصاویر با ذکر منبع نورفتو مجاز می‌باشد.