این هدیه شومی است که والدین آنها به همراه شروع زندگی جهنمی ، در همان ابتدای تولد به آنها می دهند. نوزادانی که از لحاظ ظاهری با بقیه فرق دارند. جثه خیلی نحیف و کم وزن، بیقراری و تکان دادن بیش از اندازه دستها و پاها، تشنج و....از علایم اعتیاد نوزاد است. اعتیاد خشونتی است که در ابتدای زندگی گریبانشان را می گیرد و شاید به نوعی بتوان آنها را هم قربانیان کودک آزاری دانست. والدین بی آنکه آگاه باشند و بدون اینکه تسلطی بر اعمال و رفتار خود داشته باشند (بدلیل مصرف مواد مخدر که در صورت صنعتی بودن میل جنسی را افزایش می دهد) اقدام به برقراری رابطه محافظت نشده می کنند و مادر باردار می شود. مواد مخدر از طریق بند ناف و جفت مادر وارد جریان خون جنین بی گناه می شود و جنین در حال رشد نیز معتاد می شود. بعد از تولد هم این کودکان کماکان در معرض خطر جدی قرار دارند زیرا در خانواده ای چشم باز می کنند که والدین گرفتار اعتیاد هستند (اگر بعد از تولد در بیابان و خیابان رها نشوند و در محیط خانواده باشند). بنا بر گزارش خبرگزاری های معتبر در کشور در هر روز بین 20تا200 نوزاد معتاد متولد می شود که می توان آنها را معتادان اجباری نامید.

 
در همان دوران جنینی مغز آنچنان با مواد مخدر عجین شده و رشد یافته که بعد از تولد نیز چاره ای به غیر از مصرف مواد وجود ندارد. بی سوادی و فقر همگی از عواملی است که اکثر زنان معتاد با آن دست به گریبانند و حتی برای فرزندآوری نیز از اطلاعات کافی برخوردار نیستند و خیلی از این زنان حتی نمی دانند که جنین شان از همان ابتدا مانند خودشان یک معتاد می شود یا حتی در بیمارستان و هنگام زایمان به پرسنل درمانی نمی گویند که معتاد هستند و پرستاران با وجود تزریق مسکن های قوی بازهم با درد شدید بیمار و یا بی قراری و گریه و تشنج و چندین علامت خطرناک نوزاد مواجه می شوند که در این هنگام اعتیاد مادر و نوزاد نمایان می شود .
 
این فریادهای نوزادی است که بدون اینکه اعتیاد انتخاب خودش باشد در دام آن گرفتار آمده و باید درد ترک اعتیاد راهم تحمل کند و به خانه برود خانه ایی پردود یا شاید بدون دود که در آن از مواد خطرناکی مانند شیشه و کراک استفاده می شود .حتی در بیمارستان که این نوزادان خمار را ترک می دهند و سم زدایی می کنند بازهم بعد از بازگشت به همراه مادر، هیچ تضمینی وجود ندارد که از دام اعتیاد بیرون بیایند و نزدیک به 99درصد این نوزادان معتاد باقی می مانند .بنابراین شانس زندگی سالم برای این کودکان تقریبا صفر است، شیوه های تربیتی نادرست توسط والدینی که با مساله اعتیاد دست به گریبان هستند این کودکان را به سمت زندگی ناسالم سوق می دهد.
 
البته در معتاد شدن یک نوزاد هر دو والد مقصر هستند و فراهم شدن یک زندگی سالم یا ناسالم در اختیار هم پدر و هم مادر است. خطر بزرگی که در دوران نوزادی حیات آنها را تهدید می کند این است که گاهی برای ساکت کردن گریه این کودکان بدون اینکه واقعا به نیازهای اساسی و غریزی اشان توجه شود مقادیر زیاد مواد مخدر به آنها خورانده می شود (توجه کنید که همچنان این والدین در حالت طبیعی و عادی نیستند) که حتی ممکن است منجر به مرگ نوزاد شود. فاصله بین تولد و مرگ این افراد در خماری و نءشگی طی می شود .این سرنوشت محتوم آنهاست که محکوم به طی کردن آن هستند و نقشی بسیار پر رنگ و تاثیر گذار در اجتماع دارند که تصمیم گیری در مورد آن به عهده والدین معتاد و عمدتا بزهکار بوده است. تولد هر نوزاد معتاد به مواد مخدر شانس ابتلای جامعه را با انواع بزهکاری و هزینه های گوناگون مادی و معنوی بالا می برد. سرایت اعتیاد به سایر افراد جامعه توسط این قشر بسیار رایج است .

 
از جمله عواملی که می تواند باعث رقم خوردن این زندگی و آینده پرمخاطره برای این کودکان باشد؛ بی توجهی به زنان در معرض خطر آسیب های اجتماعی و خلاهای قانونی برای سرپرستی این کودکان است. بعدها وابستگی این کودکان به مواد مخدر می تواند زمینه ساز سوء استفاده بزرگسالان خطرناک و سودجو شود به طوری که برای تامین مواد مخدر، این کودکان وادار به انجام هرکاری شوند. کارهایی نظیر جابجایی مواد مخدر ،تکدی گری،سوء استفاده جنسی و...
تحت پوشش بودن مادران معتاد بوسیله خانه سلامت که در هر محله و شهر و روستایی وجود دارد می تواند یک گام موثر برای آگاه شدن این قشر باشد در حالیکه باید به این نکته توجه داشت که سرزنش و مواخذه این افراد هیچ کمکی به برقراری ارتباط با آنها نمی کند و فقط عاملی است تا دیگر به این مراکز مراجعه نکنند .

 
کودکان معتاد و پرخطر در آینده می توانند تبدیل به قاچاقچیان یا بزهکاران حرفه ایی شوند و هزینه هایی به مراتب بیشتر از ترک و سم زدایی و مراقبت روی دست دولت بگذارند، هزینه هایی که شاید صرفا محدود به مسایل مالی نباشد .
اعتیاد نوزادان را به عنوان معضل اجتماعی جدی بگیریم و فریادهایشان را بدلیل درد در بدن کوچک و نحیفشان بشنویم . حامی کودکان بی گناه شدن راحت تر از دستگیری و زندانی کردن آنها در بزرگسالی است.

عکس ها: مینا نوعی