رقص سماع

رقص سماع، ریشه در سنت صوفی‌ها دارد. طبق روایات تاریخی نخستین بار این ذوالنون مصری، صوفی مصری قرن سوم، بود که به سماع پرداخت. پیش از این تاریخ، سماع در اسلام سابقه نداشت به همین خاطر برخی از مورخان ریشه‌های سماع را در آیین‌های پیش از اسلام می‌جویند. بنا به گفته منابع تاریخی، نخستین مجلس جمعی سماع توسط علی تنوخی در سال 253 هجری قمری و در بغداد تشکیل شد. مجالس سماع در ابتدا، محفلی شعرخوانی بود که دراویش با شنیدن اشعار عارفانه به وجد می‌آمدند و به رقص و پایکوبی می‌پرداختند. اما به مرور برای ایجاد شور و حال بیشتر آلات موسیقی هم وارد مجالس سماع گردید. پرکاربردترین آلات موسیقی در مجالس سماع دف و نی است که امروزه نیز در مراسم سالگرد درگذشت مولانا در قونیه به اجرا در می‌آید.