ایستگاه%20خواب%20راه%20آهن%20تهران
مهناز قباخلو

ایستگاه خواب راه آهن تهران


راه‌آهن، میدانی است که هنوز سیل تغییرات تهران آن را با خود نبرده است.خورشید بالای میدان راه‌آهن ایستاده و باد پرچم‌های کوچک سبز و قرمز و آبی که سراسر میدان به ریسه‌ها آویزان است را تکان می‌دهد. تاکسی و شخصی‌ها به سرعت پر و خالی می‌شوند. مسافران با عجله خود را به ورودی راه‌آهن می‌رسانند تا از قطار جا نمانند. در غذاخوری‌های ضلع شرقی میدان چند نفری مشغول خوردن چایی و کشیدن قلیان هستند. فونت قدیمی روی درهای شیشه‌ای هنوز همان است که بوده و انگار کسی حوصله مدرن کردن سردر یا داخل مغازه‌ها را ندارد. توی خیابان بیگی مردان به نظر بی‌دلیل روی سکویی پشت به میدان ردیف نشسته‌اند. پیرمردی از داخل کیسه قدیمی که جلوی پایش است شلواری جین را بیرون می‌کشد نگاه می‌کند. پسری جوان با صورتی که انگار استخوان‌هایش تا چند لحظه دیگر بیرون می‌زند از موتورسواری بسته‌ای می‌گیرد و در چشم به هم زدنی غیب می‌شود. ابتدای خیابان بیگی هم چند نفر مشغول فروش انگشترهای مردانه هستند. کاسبان بی‌مغازه میدان که شاهدان عینی سال‌های رفته هستند.






تاب%20هایی%20که%20تاب%20نمی%20آورند
مهناز نوریان

تاب هایی که تاب نمی آورند


فصل بهار و تابستان هم گذشت، این فصول هر چند موسم تفریح و فراغت است اما گاه برخی حوادث در محوطه بازی و تفریح در روستاهای نیشابور که ناشی از رعایت نکردن موارد ایمنی و غیراستاندارد بودن وسایل بازی است، شیرینی ساعت‌های خوش را به تلخی و نگرانی تبدیل می‌کند.طی سال‌های گذشته بارها شاهد آسیب کودکان و حتی مرگ آن‌ها در زمین‌های بازی بوده‌ایم و ظاهراً ضرب‌الاجل اداره استاندارد نیز در این زمینه چندان کارساز نبوده است. تابستان امسال هم تمام شد و این یعنی تنها روزهایی که کودکان می‌توانستند از فضای بازی محدوداستفاده کنند نیز، پایان یافت. فصل بهار و تابستان هر چند موسم تفریح و فراغت است اما گاه برخی حوادث در محوطه محدود بازی که ناشی از رعایت نکردن ایمنی و غیراستاندارد بودن وسایل بازی است، شیرینی ساعت‌های خوش را به تلخی و نگرانی تبدیل می‌کند.در حقیقت وجود فضاهای بی‌دفاع تفریح، سلامت شهروندان به‌خصوص کودکان و نوجوانان را تهدید می‌کند.