آتش زدن بقایای خرمن

هر ساله کشاورزان به دلیل عدم اگاهی از مضرات این کار به قصد آماده سازی زمین برای کشت دوم بقایای گیاهی از جمله کاه و کلش و علف های هرز را میسوزانند.از گذشته تا به امروز سال‌هاست که سوزاندن کاه و کلش مزارع مرسوم است، برخی به غلط تصور می کنند که این اقدام نیاز کمتری به استفاده از سموم در کشت دوم را فراهم می کند اما آنچه که امروزه علم اثبات کرده نابودی اکوسیستم و ویرانی ساختمان خاک است.نابودی موجودات مفید خاک، افزایش مصرف کودهای شیمیایی و کاهش بازدهی زمین، فرسایش خاک در بلند مدت، کاهش رطوبت خاک و افزایش مصرف آب در طول دوره رشد، آلودگی محیط زیست و بروز بیماری‌های تنفسی بخصوص برای کودکان و سالمندان و سفت شدن لایه‌های خاک و کاهش نفوذ پذیری آن از مهمترین عوارض جبران ناپذیر سوزاندن کاه و کلش در مزارع است.