سباستین اسمی| مجسمه‌هایی که رنج کافی ندیده‌اند!

مقدمه: درباره‌ی سباستین اسمی Sebastian Smee «سباستین اسمی»، منتقد هنری روزنامه‌ی «واشینگتن پست» است. او سابقاً در «بوستون گلوب»، نقد هنری می‌نوشت و همان‌جا بود که پس از دریافت رتبه‌ی دوم «پولیتزر» در سال 2008، در سال 2011 به جایزه‌ی نخست نقد دست یافت. او از سیدنی به کارکنان «بوستون گلوب» پیوست. در سیدنی بین سال‌های 2004 و 2008، به‌عنوان منتقد هنری ملی، برای «آسترلین» کار می‌کرد؛ و پیش از آن، به مدت چهار سال در انگلستان زندگی و در روزنامه‌ی هنر فعالیت می‌کرد؛ هم‌چنین برای «دیلی تلگراف»، «گاردین»، «ایندیپندنت»، «تایمز»، «فایننشیال تایمز»، مجله‌ی «پراسپکت» و «اسپکتیتور» نقد می‌نوشت. در لندن، اسمی، با «لوسین فروید»، آشنا شد و مقالاتی برای چهار کتاب درباره‌ی آثار فروید نوشت. او هم‌چنین مقالاتی برای کتاب‌هایی درباره‌ی «مارک بردفورد»، «فِرِد ویلیامز» و «مکس دوپن» نوشته است. مقاله‌ی بلند «تلفات اینترنت: زندگی درونی در عصر دیجیتال»، در شماره‌ی 72 فصل‌نامه‌ی «کوارترلی اِسِی» در سال 2018، نوشته‌ی اوست؛ هم‌چنین او در کالج ولزلی نویسندگیِ غیرداستانی تدریس می‌کند.