کشاورز نمونه کشور خود را عملا بدون پشتوانه می داند که در ادامه هرساله کشت شالی ، داشت و برداشت آن را صرفا عشق به روزی حلال و چرخاندن چرخ تولید کشور و وجود دست رنجش بر سر سفره هموطنان دانسته که هم این عشق وی را با دستان خالی به مبارزه تورم 100 درصدی می برد .

اما با همه این تفاسیر تمام تدبیر دولت در باز کردن بازار مکاره بورس برنج که آن هم با توجه به نتایج ناخوشایند و نافرجامش که دست رانت ها و دلالان برای سلطان شدن بازتر می شود نشان از به بازی گرفتن تن خسته و رنجور کشاورزان نه چندان امیدوار هست.

 در این بین هم هستند کشاورزانی که درکوران گذران زندگی تاب نیاورده و با فروش زمین های کشاورزیشان به افراد غیر بومی لقای این شغل را به بقای خود بخشیده اند تا با مهاجرتشان به شهرها شاهد تغییر کاربری آن برای به فراموش سپردن مشقات تولید حاصل امیدشان و سرسبزی مناظر شالیزاری و عطر خوش شالی در فصل داشت تا برداشت شوند و این همه چیزی نیست جز حاصل بی تدبیری دولتی که خود را مظهر امید و تدبیرخوانده بود.