منتقدان برتر جهان

پیتر شلدالِ منتقد از ژان میشل باسکیا می‌گوید

پیتر شِلدال مواضع خود را در رابطه با هنر ژان میشل باسکیا شفاف‌تر می‌سازد و رویکرد هنربان نمایشگاه را درباره‌ی این هنرمند و جنس آثارش به چالش می‌کشد.

گفتگو با سپهر حاجی‌آبادی به بهانه‌ نمایشگاه نقاشی‌های‌اش در گالری زیرزمین دستان

آن‌چه توجه ما را جلب می‌کند، بخشی از ما است

سپهر حاجی‌آبادی در نمایشگاه «طیب» با تمرکز بر شخصیت طیب حاج‌رضایی، از لات های زمان پهلوی اول، به فرهنگ دیرینه لوطی‌گری پرداخته است. سپهر حاجی‌آبادی طیب را به عنوان نمایند‌ه‌ای برای سیر تاریخی مفاهیم مختلف اجتماعی در نظر گرفته و در عین حال او را از معنای اسطوره‌ای که در زمان گذشته داشته، زدوده است. طیب از لات‌های حامی شاه بود که به خاطر عقاید مذهبی‌اش به سمت انقلابیون کشیده شد و تغییر رویه داد و به طور کلی در وقایع تاریخی مانند 28 مرداد 1332 و قیام 15 خرداد 1342 نقش داشته است. نوشته‌ها درباره طیب بیانگر کمک‌های او به یتیمان و اعتقادات شدید مذهبی است که در نهایت او را به تیرباران سال 1442 می‌رساند. حاجی‌آبادی در کنار نمایش مجموعه نقاشی «طیب»، 50 کتاب‌چه از مطالعات مربوط به این شخصیت را که طی دو سال بر آن مترکز بوده، ارائه کرده است. تماشای آثار او با طیف خاکستری در بعضی آثار و محو شدن شخصیت‌ها به عنوان نمادی از پایان اخلاق لوطی در دنیای امروز همراه است. اکنون این گفت‌وگو را به بهانه برگزاری نمایشگاه اخیر سپهر حاجی‌آبادی با عنوان «طیب» در گالری زیر زمین دستان، می‌خوانید.

معرفی کتاب

خودآموز نوشتن از هنر

هدف این کتاب آن است که راهنمایی برای مبتدیانِ نویسندگی در حوزه‌ی هنر ارائه دهد و شاید بتواند برای نویسندگان باتجربه نیز همچون یک دوره‌ی بازآموزی مفید عمل کند.

منتقدان برتر جهان

سباستین اسمی| مجسمه‌هایی که رنج کافی ندیده‌اند!

مقدمه: درباره‌ی سباستین اسمی Sebastian Smee «سباستین اسمی»، منتقد هنری روزنامه‌ی «واشینگتن پست» است. او سابقاً در «بوستون گلوب»، نقد هنری می‌نوشت و همان‌جا بود که پس از دریافت رتبه‌ی دوم «پولیتزر» در سال 2008، در سال 2011 به جایزه‌ی نخست نقد دست یافت. او از سیدنی به کارکنان «بوستون گلوب» پیوست. در سیدنی بین سال‌های 2004 و 2008، به‌عنوان منتقد هنری ملی، برای «آسترلین» کار می‌کرد؛ و پیش از آن، به مدت چهار سال در انگلستان زندگی و در روزنامه‌ی هنر فعالیت می‌کرد؛ هم‌چنین برای «دیلی تلگراف»، «گاردین»، «ایندیپندنت»، «تایمز»، «فایننشیال تایمز»، مجله‌ی «پراسپکت» و «اسپکتیتور» نقد می‌نوشت. در لندن، اسمی، با «لوسین فروید»، آشنا شد و مقالاتی برای چهار کتاب درباره‌ی آثار فروید نوشت. او هم‌چنین مقالاتی برای کتاب‌هایی درباره‌ی «مارک بردفورد»، «فِرِد ویلیامز» و «مکس دوپن» نوشته است. مقاله‌ی بلند «تلفات اینترنت: زندگی درونی در عصر دیجیتال»، در شماره‌ی 72 فصل‌نامه‌ی «کوارترلی اِسِی» در سال 2018، نوشته‌ی اوست؛ هم‌چنین او در کالج ولزلی نویسندگیِ غیرداستانی تدریس می‌کند.

منتقدان برتر جهان

پیتر شلدال درباره‌ی بی‌ینال ویتنی چه می‌گوید؟

پیتر شلدالِ منتقد از ژان میشل باسکیا می‌گوید بیِنال ویتنی در عصر اضطراب جز استثنائاتی نادر، هنرمندانِ جوان عمدتاً به موضوع هویّت ‌فردی یا برخلاف آن به امور سیاسیِ اجتماع‌گرا و سبک‌های هنریِ آشنا و متداول گرایش دارند.

چرا در زیبایی‌شناسی فلوطین زیبایی در جهان معقولات است؟

زیبایی‌شناسی فلوطین فلوطین فیلسوفی بود که اصل و نسب آفریقایی داشت. در نیکوپولس در مصر در 205 میلادی زاده شد و در اسکندریه درس خواند. وی نخست به انطاکیه رفت و از آن‌جا عازم رُم شد. وی مدرسه‌ای را برای آموزش فلسفه تاسیس کرد و در پنجاه سالگی آغاز به نوشتن کرد و پنجاه و چهار رساله از خود برجای نهاد. آن رساله‌ها بعدها توسط شاگردش فرفوریوس در شش کتاب، هریک شامل نُه فصل تنظیم شد و به نُه‌گانه‌ها ( Enneads ماخوذ از واژۀ یونانی Enneaa به معنای عدد نُه) شهرت یافت.

ساندرا بروستر از روند خود و تأثیر حافظه می‌گوید.

میراث حضور در آثار ساندرا بروستر و آنچه در تغییر مکان، بر هویت تأثیر می‌گذارد

ساندرا بروستر (متولد 1973) هنرمند تجسمی، کانادایی آفریقایی‌تبار مستقر در تورنتو است. کار او ماهیتی چند رشته‌ای دارد و به مفاهیم هویت ٬ بازنمایی و حافظه و حضور سیاه‌پوستان در کانادا می‌پردازد.

منتقدان برتر جهان

تری کوهن، منتقد جوانی که تنها یک نویسنده نیست!

در سال‌های اخیر گروه جدیدی از منتقدین جوان پا به عرصه‌ی هنرهای تجسمی گذاشته‌اند که دیگر تنها یک نویسنده محسوب نمی‌شوند؛ این منتقدین، اینک نه‌تنها شارح و تبیین‌گر، بلکه دست‌اندرکار برنامه‌ریزی و طراحی نمایشگاه‌ها هستند. این کیوریتورـ‌منتقدین بر تعریف نقد به‌مثابه‌ی تبیین، تعریف و جایگاه‌گذاری هنر، هنرمند و اثر هنری تکیه می‌کنند و وارد سوء‌تفاهم مرسوم نقد به‌مثابه‌ی تخریب، تمسخر یا بالابردن هنرمند و اثر نمی‌شوند؛ زیرا پیش از هر نگرش دیگری، موضوع این است که آن اثر یا نمایشگاهی که مورد نقد واقع می‌شود، در وهله‌ی نخست دارای ارزش دیده‌شدن، برجسته‌شدن و مورد بحث‌ قرارگرفتن بوده ‌است.

معرفی کتاب داستان‌های هنر و چگونگی شکل‌گیری تاریخ هنر با دیدگاه‌های متفاوت

«چیزی که روزی به شکل موضوعی واحد و شفاف به‌عنوان داستان هنر مطرح بود، امروز به شکل داستان‌های پیچیده هنر است» درواقع موضع اصلی کتاب داستان‌های هنر است.

هوش مصنوعی کلمات را نقاشی می‌کند

در جدیدترین نمونه از تلفیق هنر و هوش مصنوعی، یک شرکت کانادایی برنامه‌ای مبتنی بر هوش مصنوعی توسعه داده که کلمه و عبارات وارد شده را به نقاشی تبدیل می‌کند.

منتقدان برتر جهان

الئنور هارتنی| نقد هنر؛ آری؟ یا خیر؟

بی‌ارزش‌شدن باورنکردنی نقد هنری در فیلم‌های قدیمی دیده‌ام که منتقد همیشه یک مرد سفید‌پوستِ مُسن پرافاده، به شکل باورنکردنی بانفوذ، اغلب گمراه‌کننده، با توانایی اعمال قدرت گسترده بر سرنوشت هنرمند، معمولاً مزین به یک لهجه‌ی باکلاس بریتیش است. البته تا به‌‌حال منتقدی شبیه به آن ندیده‌ام؛ اما آن شخصیت، دیدگاه مردم خارج از دنیای هنر را از منتقد به‌عنوان فردی بی‌نقص نشان می‌دهد. منتقدین کسانی بودند که سیستم را صادق نگه می‌داشتند و ارزیابی و تفسیرهای اندیشمندانه‌شان بر اساس ضرورت‌های بازار هنر پیش‌ برده نمی‌شد و فاصله‌شان از بخش مالیِ سیستم هنر، به یک بی‌نیازی غرورآمیز تبدیل شده بود.

منتقدان برتر جهان

الئنور هارتنی و نقدی بر آثار لوییس کامنتزِر

«الئنور هارتنی» منتقدی فمینیست و یکی از نویسندگان «نقد هنری» است که از سال 1981 تاکنون در این حوزه فعال است و با تحریریه‌ی بیشتر مجلات معتبر نقد آمریکا همکاری داشته است. این پرونده در دو قسمت به معرفی این هنرمند می‌پردازد. ابتدا با آرای عمومی او نسبت به نقد آشنا شده و در بخش دوم به خوانش نمونه‌ای از نقد او بر یک نمایشگاه خواهیم پرداخت.